نقد و تحلیل داستان‌گرایی درشاعران معاصر ایران و عرب (مطالعة موردی: اخوان و شاملو، اَلحیدری، اَلسِّیاب و اَلبَیاتی)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه زبان وادبیات فارسی ، دانشگاه پیام نور . تهران ایران

2 گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران

10.22055/jrp.2022.40238.1069

چکیده

یکی از وجوه مشترک تمام ادبیات‌های جهان بهره‌گیری از زبان مشترک داستان در ارایة اندیشه‌ها و اعتقادات است؛ به غیر از این رویکرد، داستان، رایج‌ترین نوع ادبی است که با انسان همراه بوده است و انسان آن را برای آرامش و آسایش خویش به کاربرده است؛ در شعر فارسی شاهد وجود و حضور داستان در گونه هایی کوتاه و قابل توجه ایم. شاعرانی چون اخوان و شاملو در کنار شاعران برجسته عرب زبان مثل السیاب و البیاتی توانسته اند در اشعار سیاسی و اجتماعی از این گونه ادبی بهره ای وافر ببرند؛ به عبارت دیگر، شعر این شاعران یا آگاهانه از داستان بهره می‌گیرد، یا ناخودآگاه، به صورت داستانی درمی‌آید وشاعر می کوشد تا با داستان ، اندیشه های خویش را به خواننده منتقل کند که البته در این کاربرد هم موفق بوده است؛ از این رو ساختار روایی شعر این شاعران با تحلیل و تطبیق مقایسه شد و مشخص شد که هر گوینده به خوبی از اهمیت و اعتبار این ساختار روایی در انتقال پیام آگاه است. در این پژوهش زبان سمبلیک و نمادین شاعران هر دو زبان، با تطبیق ساختار واژگان، مفاهیم و مضامین و رویکرد داستانی اشعار این چهار شاعر صاحب سبک، مورد توجه و تطبیق قرار گرفت.

کلیدواژه‌ها

پژوهش های نثر و نظم فارسی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده
انتشار آنلاین از تاریخ 16 اردیبهشت 1401

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار