نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبایی
2 استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه زنجان
چکیده
مثنویخوانی از زمان خود مولانا آغاز شد و در زمان حیات او عدهای به مثنویخوانی معروف بودند؛ اما پس از شکلگیری طریقت مولویّه و تبدیل شدن آن به یک نظام خاص تصوف که برخی اصول و آداب خاص بدان راه یافت، مثنویخوانی نیز از حالت ابتدایی و سادهی اولیه آن خارج شد و برای آن نیز اصول و قوانینی وضع شد که در زمان مولانا وجود نداشت. اعطای مقام مثنویخوانی به اشخاص، طی مراسمی با آدابی خاص انجام میشد و مجالس مثنویخوانی و شرح و تدریس مثنوی نیز تابع اصولی ویژه بود. خوانش مثنوی محدود به مملکت عثمانی نبود، بلکه در ممالک و سرزمینهای دیگر نیز رونق زیادی داشت. در این مقاله، دربارهی متنخوانی که مثنویخوانی نیز از انواع آن است، سخن گفتهایم و در ادامه دربارهی مثنویخوانی در بوسنی و هرزگوین و نقاطی دیگر، نیز خوانش مثنوی در بین غیر مولویان بحث کرده و در پایان به معرفی شماری از مثنویخوانان معروف پرداختهایم.
کلیدواژهها