طنز به عنوان یکی از گونه‌های شوخ‌طبعی در بیان احساسات ادبی، ابزاری است که با تکیه بر خلاقیت و با پشتوانه‌ی تفکر و تأمل، واقعیت و حقیقت مسایل اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و انسانی را آنچنان به تصویر میکشد که هیچ ابزار دیگری قادر به انجام آن نیست. شفیعی‌کدکنی از جمله شاعرانی است که شعرش ظرفیت و ظرافت‌های خاصی را در خود گنجانده است و یکی از این نوع سازوکارهای ادبی او در اشعارش، پرداختن به طنز و طبع‌آزمایی در این زمینه است که به تعهد او در برابر جامعه برمی‌گردد و این متعهد بودن یکی از اصول بنیادین شاعران جریان سمبولیسم اجتماعی است. طنز شفیعی در گذر زمان، جنبه‌ای انسانی با پشتوانه‌ای فلسفی به خود می‌گیرد که ناشی از آگاهی و شناخت او نسبت به جامعه و زمانه است. هدف این نوشتار، پرداختن به طنز او و شگردهایش، همچون بهره‌گیری از عناصر ملّی، دینی و طبیعی، طنز عارفانه و به کارگیری آرایه‌های ادبی در شعر اوست تا نشان دهیم که طنز او علی‌رغم خفیف بودن، با به کار گیری این روش‌ها بسیار تأثیرگذار بوده و برجستگی خاصی به شعر او بخشیده است.
دلاویز, مسعود, & بهادری, زهره. (1397). زمینه‌ها و سازوکارهای طنز در شعر شفیعی کدکنی. پژوهش های نثر و نظم فارسی, 2(4), 31-50. doi: 10.22055/jrp.2018.15375
MLA
مسعود دلاویز; زهره بهادری. "زمینه‌ها و سازوکارهای طنز در شعر شفیعی کدکنی". پژوهش های نثر و نظم فارسی, 2, 4, 1397, 31-50. doi: 10.22055/jrp.2018.15375
HARVARD
دلاویز, مسعود, بهادری, زهره. (1397). 'زمینه‌ها و سازوکارهای طنز در شعر شفیعی کدکنی', پژوهش های نثر و نظم فارسی, 2(4), pp. 31-50. doi: 10.22055/jrp.2018.15375
VANCOUVER
دلاویز, مسعود, بهادری, زهره. زمینه‌ها و سازوکارهای طنز در شعر شفیعی کدکنی. پژوهش های نثر و نظم فارسی, 1397; 2(4): 31-50. doi: 10.22055/jrp.2018.15375
)